Motorsport

Pierwszy niepewny krok w sportach motorowych, Gulf wykonał wspierając firmę Morman Meteor z siedzibą w Dusenberg, twórcę pojazdu wyścigowego, który bił rekordy, korzystając z silnika lotniczego Curtis V12 o mocy 700 KM.

Sponsorowany przez Gulf Meteor pobił imponującą liczbę rekordów w Bonneville Salts Flats w Utah, ustanawiając zarówno rekord 24-godzinny z prędkością 153,8 mil na godzinę, jak i rekord 48-godzinny ze średnią prędkością 148,6 mil na godzinę. W 1937 roku ulepszony Morman Meteor II osiągnął nowy rekord prędkości 157,3 mil na godzinę.

W późnych latach 60-tych i wczesnych 70-tych Gulf promował markę na całym świecie poprzez finansowy i techniczny sponsoring wielu programów wyścigów samochodowych z udziałem największych zespołów. Widoczność na arenie międzynarodowej była największa, gdy Wiceprezes Gulf, Grady Davis powiązał firmę z Johnem Wyerem, aby pokierować udziałem Gulf w światowych zawodach World Sportscar Championship.

Zespół motoryzacyjny Gulf-JW stał się legendarną potęgą w latach 1967 i 1975 ścigając się samochodami Ford GT40, Porsche 917 i Mirage. Gulf zdobywał zwycięstwa w wyścigach Le Mans w latach 1968, 1969 i 1975 a także wyróżnienia na światowych zawodach samochodów sportowych World Championship Sportscar.

W tym samym czasie po raz pierwszy Gulf wystąpił w kultowych dziś barwach. Firmowe barwy Gulf, tj. granat i pomarańcz zostały uznane za zbyt wyciszone jak na drużynowe barwy samochodów, dlatego też zdecydowano się na błękit i pomarańcz (kolory niedawno zakupionej firmy Wilshire Oil Company) jako na kolory odzwierciedlające żywiołowość marki.

Od tamtego czasu pozostały one głównymi barwami wyścigowymi Gulf i są jednymi z najlepiej rozpoznawanych barw w dziedzinie sportów motorowych wszech-czasów.

Przygotowany przez JW Automotive pomarańczowo-niebieski Mirage-Ford M1 odniósł swoje pierwsze zwycięstwo w wyścigu Spa 1000 km w Belgii, prowadzonym przez Jackie Ickx i Richarda Thompsona.

Tym samym samochodem Ickx odniósł kolejne zwycięstwo w wyścigu w Karlskoga w Szwecji w 1967 roku, a Jo Bonnier i Paul Hawkins powtórzyli zwycięstwo Mirage-Ford M1 zaledwie tydzień później w Skarpnack w Szwecji. Mirage-Ford odniósł swoje ostatnie zwycięstwo w sezonie 1967 w południowoafrykańskim wyścigu Kyalami Nine Hours, a Jacky Ickx i Brian Redman podzielili się łupami.

Przed słynnym 24-godzinnym wyścigiem Le Mans w 1968 roku i zwycięstwem, zespół Gulf-JW Automotive odniósł już imponujące siedem zwycięstw tego roku w World Sportscar Championship.

Pierwszym z nich był Brands Hatch Six Hours w kwietniu, aż do Watkins Glen Six Hours w USA, gdzie po raz pierwszy w historii zespół zajął pierwsze i drugie miejsce.

Rozpoczęty później w ciągu roku niż tradycyjne w połowie czerwca wyścig, z powodu powszechnych strajków we Francji, 29 września 1968 r. samochód numer 9, Gulf-JW Automotive Ford GT40, pomalowany w charakterystyczne barwy Gulf, odniósł pierwsze zwycięstwo w Le Mans.

Seria wyścigów WSC w 1969 roku przyniosła zespołowi Gulf-JW Automotive więcej zwycięstw, a zespół odniósł swoje drugie historyczne zwycięstwo w czerwcu w 24-godzinnym wyścigu Le Mans.

Zwycięstwo w Le Mans odniósł zwycięski duet zespołu Gulf Team, Jackie Oliver i Jackie Ickx, osiągając średnią prędkość 129,4 mil na godzinę (208,250 km/h), pokonując dystans 3105,61 mil (4998 kilometrów).

Miejsce na podium zwycięzcy dzielili jeszcze z innymi samochodami zespołu Gulf-JW Automotive, zajmującym trzecie miejsce Fordem GT40 z numerem 7, złożonym z Davida Hobbsa i Mike'a Hailwooda, oraz dzielącym ich na drugim miejscu Porsche 908.

Gdy zwycięski Ford GT40 nieco się zestarzał i był już mniej konkurencyjny, na sezon 1970 zespół Gulf-J W Automotive zmienił swoją przynależność do oszałamiającego nowego Porsche 917, naturalnie oznakowanego oficjalnymi kultowymi barwami Gulf Orange i Powder Blue. Zwycięstwa samochodów Gulf w wyścigach były liczne a rekordy okrążeń wielokrotnie pobijane.

Podczas inauguracyjnego wyścigu otwierającego sezon 1970 – 24-godzinnego wyścigu Daytona – zespół Gulf dał Porsche 917K swoje pierwsze zwycięstwo w wyścigu; trio Rodriguez, Kinnunen i Redman zdobywają laury.

Gulf 917 odniósł kolejne siedem zwycięstw w ciągu sezonu (w międzyczasie John Wyer zmodyfikował “ogon” 917, aby poprawić jego aerodynamikę), do których dołączyło fabryczne zwycięstwo Gulf Porsche 908/3 w słynnej Targa Florio autorstwa Sifferta i Redmana.

Sezon 1971 był okresem kontynuacji zwycięskiej drogi zespołu Gulf-J W Automotive z Porsche 917K, dając pierwsze zwycięstwo najnowszemu rekrutowi zespołu (w Buenos Aires 1000 km), Anglikowi Derekowi Bellowi, który później cieszył się długą i pełną sukcesów karierą wyścigową z Gulf. W ciągu sezonu zespół odniósł kolejne sześć zwycięstw w wyścigach WSC.

Co istotne, w 1971 r. firma Gulf uzyskała znaczny wzrost świadomości na całym świecie dzięki kinowej premierze filmu Steve'a McQueena Le Mans i nadała firmie Gulf Porsche 917 status ikony na całym świecie.

Nakręcony po 24-godzinnym wyścigu Le Mans w 1970 roku, przez cały film McQueen (grający kierowcę wyścigowego Michaela Delaneya) nosi swój ognioodporny kombinezon wyścigowy Nomex z logo Gulf i słynie z pilotowania kultowego pomarańczowo-niebieskiego Gulf Porsche 917; numer samochodu 20.

Delaney rozbija swoje Porsche numer 20, ale w ostatniej godzinie zostaje powołany, by zmierzyć się ze swoim rywalem, Ferrari 512 w innym samochodzie zespołu Gulf 917K, numer 21.

Wraz z wprowadzeniem poważnych zmian technicznych w przepisach WSC w 1972, firma Gulf-JW Automotive zrezygnowała z nowo zakazanego Porsche 917 i wprowadziła nowego Forda Cosworth napędzanego 3-litrowy silnikiem Gulf Mirage GR6. W tym samym czasie utworzyła także nową firmę Gulf Research Racing Company z siedzibą w Wielkiej Brytanii.

Derek Bell dzielił miejsce kierowcy Mirage GR6 z holenderskim kierowcą Gijsem van Lennepem. Każdy rok wykazywał poprawę od GR7 aż do GR8, gdzie zespół Gulf brał udział tylko w dwóch wyścigach Sportscar sezonu 1975, zajmując drugie miejsce na 1000 km Nurburgring.

Następnie Gulf odniósł trzecie zwycięstwo w 24-godzinnym wyścigu Le Mans, gdzie zwycięska drużyna Derek Bell i Jacky Ickx zdobyła główną nagrodę na znakomitym torze Sarthe, a drugi zespół GR8 zajął zasłużone trzecie miejsce.

Po zdobyciu hat-tricka w Le Mans i zdobyciu trzech tytułów w World Sportscar Championship (Mistrzostwa Świata Samochodów Sportowych), Gulf wycofał się z wyścigów długodystansowych.

W roku 1968 Gulf rozszerzył działalność sponsorską wspierając McLaren’a w wyścigach Can-Am, Indycar i Formuła 1 – partnerstwo to trwało do 1974r. W tym gorącym i obfitującym w sukcesy okresie Gulf zapewnił sobie poprzez McLaren’a siedem zwycięstw w F1, firma sponsorowała także samochody drużynowe F1 w Brabham w 1969r..

Związek Gulf z McLarenem w F1 trwał pomyślnie do końca sezonu 1973, ale Gulf Team McLaren jest prawdopodobnie najlepiej pamiętany ze spektakularnej dominacji w serii Can-Am w latach 1968-1972, wygrywając 35 wyścigów i osiągając kombinację pierwsze-drugie na nie mniej niż 20 razy.

Po trzecim zwycięstwie w Le Mans, kiedy niewiele zostało już do udowodnienia, w połowie lat siedemdziesiątych zespół Gulf-Mirage został sprzedany. Minęło prawie 20 lat, zanim Gulf powrócił na międzynarodową arenę wyścigów samochodowych z Kremer Porsche Spyder K8.

W 1994 roku firma Gulf sponsorowała próbę Dereka Bella, aby spróbować pobić rekord wszech czasów Jacky'ego Ickxa, jakim było sześć zwycięstw w 24-godzinnym wyścigu Le Mans. Prowadząc Gulf Kremer Porsche Spyder K8, Bell zajął dobre szóste miejsce na słynnym torze Sarthe.

Gulf kontynuował swój tymczasowy powrót do sportów motorowych z Kremer Porsche. W latach 1995-1997 firma odnowiła udane historyczne powiązania z McLarenem w zakresie samochodów sportowych i programu wyścigów długodystansowych, wprowadzając wyścigową wersję swojego rewelacyjnego samochodu drogowego F1 – McLaren F1 GTR.

Współpraca Gulf x McLaren na krótko zerwała z tradycją i działała w zmienionych oficjalnych barwach korporacyjnych Gulf – ciemnoniebieskim i pomarańczowym – przez dwa z trzech sezonów, zanim powróciła do kultowych barw wyścigowych Gulf w 1997 roku.

W tym czasie zespół odniósł dziewięć zwycięstw w wyścigach, w tym debiut Gulf-McLaren F1 GTR w Jerez 4 Hours w 1995 roku, a także zdobył tytuł Global GT Championship w 1996 roku z Rayem Bellmem i Jamesem Weaverem.

Po krótkiej przerwie, spragnieni sukcesów, słynne niebiesko-pomarańczowe barwy Gulf powróciły do międzynarodowych wyścigów samochodowych w 2001 roku, kiedy Gulf sponsorował Audi R8 prowadzone przez Stefana Johanssona. Ta zwycięska kombinacja została mistrzem zarówno w klasie kierowców, jak i w klasie zespołowej w European Le Mans Series 2001.

W 2005 roku dla Gulf rozpoczął się nowy rozdział w historii sportu motorowego z zespołem Paul Belmondo Racing (PBR). PBR Courages zdobyli zwycięstwo w kategorii LMP2 na torach Monza i Silverstone i stanęli na podium kolejne trzy razy (w tym drugie i trzecie miejsce w LMP2 podczas wyścigu Le Mans 24 Hours). Zespół i kierowcy omal nie zostali Mistrzami LMP2 Champions, kończąc sezon na trzeciej pozycji.

Zaangażowanie firmy Gulf w niezrównaną jakość i wytrzymałość znajduje odzwierciedlenie w pasji firmy TAG Heuer do precyzyjnej inżynierii i odważnego projektowania, co czyni partnerstwo logicznym dla dwóch marek, będących synonimem wysokiej jakości rzemiosła. Firma Gulf pracowała nad różnymi projektami z kultowym szwajcarskim producentem zegarków. Zegarki z motywem Gulf to jedne z najbardziej poszukiwanych produktów w kolekcji TAG Heuer.

Przy braku udziału PBR w roku 2007, Gulf wzmocnił swoje wsparcie dla zespołu Barazi-Epsilon w jego walce o zwycięstwo w Serii Le Mans Series oraz legendarnym wyścigu Le Mans 24 Hours. Zespół siadł za kierownicę całkiem nowej maszyny LMP2 brytyjskiego konstruktora Zytek, samochodu 07S. Dla Zytek sezon był zróżnicowany, ale wygrał w kategorii LMP2 na torach Silverstone i Interlagos oraz zajął drugie miejsce na torze Nürburgring. W efekcie Barazi-Epsilon zakończyli na trzeciej pozycji klasyfikacji zespołowej LMP2 na 2007 rok.

Firma Gulf rozpoczęła owocną współpracę z Aston Martin Racing (AMR). Ta współpraca dwóch kultowych marek sportów motorowych natychmiast zawładnęła wyobraźnią publiczności, a dodatkowo została wzmocniona zwycięstwem niebieskich i pomarańczowych Astonów Martinów DBR9 w kategorii GT1 24-godzinnego wyścigu Le Mans 2008.

Styczeń 2009 przyniósł odsłonę prototypu Le Mans Astona Martina Racing’s LMP1, jakim był DBR 1-2 – po tym nastąpił rok wyjątkowych sukcesów, wśród nich dwa zwycięstwa serii Le Mans, i nieprzerwane pasmo zwycięskiego podium LMS (w tym potrójne zwycięstwo na torze Nürburgring) i trzy tytuły LMS dla zespołów, producentów i kierowców.

AMR i Gulf osiągnęły także kolejny sukces na koniec sezonu w inicjującym wyścigu serii Asian Le Mans.

W 2011 roku Mike Wainwright i Roald Goethe, dżentelmeńscy kierowcy z ogromną pasją do sportów motorowych i dziedzictwem, które obecnie reprezentuje zespół Gulf, utworzyli zespół pod nazwą Gulf AMR Middle East, aby rywalizować w Intercontinental Le Mans Cup, prekursorem WEC.

Po raz kolejny w charakterystycznych niebiesko-pomarańczowych barwach Gulf i przy wsparciu Gulf Oil International, para walczyła o mistrzostwo za kierownicą Astona Martina Vantage GT2.

Firma Gulf AMR powróciła do wyścigów na najwyższym poziomie i swoich korzeni w GT dzięki pełnemu sezonowi World Endurance Championship (WEC). W 2012 roku rywalizujący w barwach Gulf Aston Martin Vantage GTE zajął podium po zwycięstwie w kategorii GTE Pro.

AMR powraca do swych korzeni GT i przez cały sezon WEC rzadko widziano 97 Vantage GTE poza podium w kategorii GTE Pro. Za pierwszym razem samochód zapewnił sobie drugą pozycję w otwierającej rundzie WEC 12-godzinnego wyścigu na torze w Sebring. Po zaskakującym wycofaniu się w Spa nastąpiło trzecie miejsce na Le Mans, a następnie 6 wejść na podium pod rząd, których kulminacją było zwycięstwo w końcowej rundzie sezonu w Chinach.

Ten sukces trwał przez sezony 2013 i 2016, w których firma Gulf wraz z AMR kontynuowała swoją zwycięską drogę w WEC, zarówno w kategoriach GTE Pro, jak i GTE.

Po raz pierwszy dla Gulf jaki i dla światowych entuzjastów sportu, na rok 2017 nawiązano dwa partnerstwa dla startów w Mistrzostwach Świata Superbike: Milwaukee Aprilia i Althea BMW.

Gulf i jej partner, ROFGO, świętowali niesamowite zwycięstwo w najważniejszym na świecie wyścigu GT, 24-godzinnym Spa. Porsche 911 GT3R, prowadzone przez zespół wyścigowy GPX dla ROFGO, zostało zgłoszone do wyścigu stosunkowo późno, przy wsparciu samego Porsche, które dostarczyło trzech fabrycznych kierowców specjalnie na to wydarzenie.

Gulf ma głęboko zakorzenioną i pełną sukcesów historię wyścigów z McLarenem. Obie marki połączyły się ponownie w 2020 roku, kiedy Gulf i McLaren Racing wznowiły współpracę. Malowanie w stylu retro oznaczało hołd McLarena dla ponadczasowego projektu Gulf, jednocześnie odzwierciedlając wyścigowe połączenie, które rozpoczęło się w czasach założyciela zespołu, Bruce'a McLarena.

Gulf stał się również oficjalnym olejem silnikowym zalecanym przez McLaren Automotive.

Gulf Oil International zaprezentowała innowacyjną specjalną szatę graficzną upamiętniającą ich historyczne partnerstwo z wyjątkowym kultowym projektem na Grand Prix Monako 2021.

To sugestywne malowanie oznaczało powrót do sportu dzięki jednej z najbardziej charakterystycznych, rozpoznawalnych i podziwianych barw sportów motorowych wszechczasów Formuły 1.

Zespół McLaren F1 przez cały weekend wyścigowy Grand Prix Monako nosił wyścigową niebieską kolorystykę Gulf wraz z pomarańczowym paskiem, ściśle opartą na klasycznym projekcie Gulf. Temat pojawił się na obu samochodach wyścigowych MCL35M, strojach wyścigowych kierowców, którzy stanęli na podium Lando Norrisa i Daniela Ricciardo, zestawach zespołu wyścigowego oraz na wszystkich platformach społecznościowych zespołu.